Drewno w łazience

Mimo powszechnego przekonania, że zastosowanie drewna w łazience jest niepraktyczne, istnieją gatunki, którym nie przeszkadza zmienna temperatura oraz wilgotność. Dzięki temu możemy wykorzystać ich walory do wyłożenia posadzki, ścian a także obudowy sprzętów, takich jak wanna czy umywalka. Na rynku budowlanym dużą rewolucją jest dostępność drewna egzotycznego. Jego charakterystyczną cechą jest zawartość dużej ilości olejków naturalnych oraz żywic, czyniących ten surowiec potocznie mówiąc tłustym. Dzięki temu ma ono podwyższoną odporność na destrukcję biologiczną oraz niski współczynnik skurczu. Dodatkowo cechuje je wyjątkowa twardość oraz oryginalny wygląd. Do łazienek poleca się teak, iroko, merbau, doussie, lapacho, badi, wenge, jatoba i cedr. Jeśli bliższe jest nam zastosowanie drewna rodzimego, możemy także zdecydować się na najtrwalsze drewno dębowe, jesionowe, modrzewiowe, jaworowe oraz wiązowe. Wybierając posadzkę oraz okładzinę należy kierować się zasadą dużych form. Najlepsze będą deski i parkiet występujący w większych formatach, co pozwoli na minimalizowanie łączeń, czyli potencjalnych miejsc wnikania wilgoci. Drugą zasadą powinna być reguła drewna klejonego, które jako produkt warstwowy ma minimalny współczynnik skurczu. Dlatego poleca się panele drewniane oraz typu finish parkiet, które są fabrycznie impregnowane oraz utwardzane, co czyni je od początku odpornymi na uszkodzenia i wodę. Dodatkowo ich system łączeń ogranicza przestrzeń miedzy elementami. Mniej polecane do łazienek jest drewno lite.

Niezależnie od decyzji, każdą z desek, i z rodzimego i egzotycznego drewna, należy zabezpieczyć. Do tego celu najlepszy będzie lakier poliuretanowy, uretanowy lub uretanowo-alkaidowy. Sama forma zabezpieczenia sprawdzi się lepiej na ścianach niż na podłodze, gdyż w kontakcie z wodą, posadzka taka staje się śliska. Lakierowanie drewna egzotycznego jest trudniejsze niż rodzimego, gdyż należy je uprzednio potraktować podkładem neutralizującym olejki w nim zawarte. Specjaliści częściej polecają, modne obecnie oraz efektowne, olejowanie drewna. Solidnie impregnuje, głęboko wnika w strukturę i nie tworzy chłodnej warstwy wierzchniej a jedynie satynową, miłą w dotyku powierzchnię. Przewagą oleju nad lakierem jest fakt, że z wiekiem nie pęka, nie żółknie oraz nie przykrywa naturalnego rysunku drewna. Najbardziej efektywne będzie olejowanie na gorąco, co umożliwia głębsze jego wnikanie. Pamiętajmy, że zastosowanie olejów do drewna może przyciemnić jego barwę. Spoiny między deskami należy wypełnić, by woda nie wnikała pod warstwę drewna. Do tego posłużą elastomery, czyli naturalne lub polimerowe tworzywa izolujące, o właściwościach elastycznych, co przy pracy drewna jest cechą bardzo istotną.

Rodzaj zastosowanej powłoki wykończeniowej drewna sugeruje formę pielęgnowania danej okładziny. Lakierowana powierzchnia wymaga jedynie przecierania wilgotną szmatką z dodatkiem delikatnego detergentu lub specjalistycznego preparatu do czyszczenia lakierowanych powierzchni drewnianych. Z kolei olejowane deski będą wymagały powtarzalnej konserwacji, czyli regularnego nanoszenia warstwy oleju do impregnacji drewna. Na podłodze, gdzie najbardziej ulega ono zanieczyszczeniom i jest mocniej eksploatowane, należy nakładać olej co 2 miesiące. Dzięki temu doskonale odświeża się wygląd drewna. Powtórne olejowanie daje też szanse zniwelowania drobnych zarysowań czy niedoskonałości. Zanieczyszczone powierzchnie można czyścić specjalistycznym mydłem zawierającym olej, co daje podwójny efekt mycia i impregnacji zarazem.