Fornir drewniany. Czym jest i jak można go wykorzystać w kuchni?

Fornir to drewno naturalne w formie cienkich, ciętych płatów. Zazwyczaj ma grubość od 0,01 mm do 8 mm. Wykorzystuje się go jako naturalne okleiny i stosuje np. do wykańczania płyt meblowych. Ma wszystkie cechy drewna, z którego powstał – dlatego wybierać można spośród wielu barw i rysunków słojów. Od gatunku drewna zależy również jego trwałość i odporność na czynniki zewnętrzne. Fornir to tańsza alternatywa dla drewna.

Cechy wyróżniające fornir:

• jest wykonany z naturalnego drewna;

• to tańsza alternatywa dla litego drewna;

• występuje w wielu wzorach i kolorach;

• jest łatwy w pielęgnacji: do czyszczenia wystarczy czysta ściereczka i woda (płyny do mebli mogą mu zaszkodzić);

• ma wysoką odporność na wpływ czynników zewnętrznych, ale nie lubi stałego kontaktu z dużą ilością wody i wysoką temperaturą (może się odparzyć). Pozostawione na fornirze gorące naczynie może pozostawić trwały ślad.

Dostępne są trzy typy naturalnych fornirów drewnianych:

• fornir naturalny – powstaje z łączenia skrawanych płatów drewna. Słoje układane są w kolejności cięcia. Zwykle jest wykonany z gatunków drzew popularnych, tj. dębu, brzozy, buku, jesionu, klonu.

• fornir modyfikowany – połączone skrawki drewna skleja się w bloki, a następnie poprzecznie rozcina, układa tak, aby fornir przypominał rysunek drewna i barwi, dzięki czemu uzyskuje się oryginalne wzory i kolory. Można też stworzyć imitację drewna egzotycznego. Tego typu forniry pozyskuje się również z rzadszych gatunków drzew, np. iroko, padouk.

• fornir czeczotowy – uznawany za bardzo dekoracyjny; wykonany z drzew dotkniętych czeczotą – chorobą drzew, tworzącą charakterystyczne zgrubienia. Dzięki temu uzyskuje się ciekawy rysunek słojów: spirale, sęki i plamki.

Cienkie płaty drewna są szeroko wykorzystywane w przemyśle meblowym oraz używane do renowacji starych mebli. Używa się ich do estetycznego oklejania drzwi, płyt przeznaczonych na parapety, a nawet ściany. Głównym przeznaczeniem jest jednak stosowanie forniru do obkładania mebli z płyty. Dzięki temu mogą być tańsze od mebli z litego drewna, nie tracą przy tym na atrakcyjności. Fornir najczęściej stosuje się do wykańczania mebli kuchennych oraz blatów. Zaletą tych ostatnich jest to, że w przypadku niewielkich zarysowań, powierzchnię można często przeszlifować papierem ściernym i odnowić.

Kuchnie z wykorzystaniem tego typu okleiny naturalnej zyskują niezwykle ciepły charakter. Z powodzeniem można zaaranżować przestrzeń w stylu eklektycznym, angielskim, skandynawskim, ale także nowoczesnym. Efekt zależy od doboru gatunku drewna oraz wykończenia.

Fornir drewniany jest idealny do kuchennych przestrzeni. Świetnie uzupełni:

• kuchnie nowoczesne, w stylu loftowym: najlepiej sprawdzą się forniry lakierowane lub modyfikowane z egzotycznych gatunków. Mogą zdobić fronty szafek i przechodzić na ściany.

• kuchnie w stylu skandynawskim: pasują do nich forniry wykonane z krajowych gatunków drzew o naturalnym kolorze lub bielone w wykończeniu matowym.

• kuchnie w stylu tradycyjnym , angielskim, prowansalskim, z jasnymi frontami szafek – dobrze prezentują się w nich blaty i dekoracje ścienne z płyt fornirowanych w odcieniach miodowym i ciemnobrązowym.

Okleina z PVC (polichlorku winylu) to tańszy sposób zmiany wyglądu mebla. Można wybierać spośród oklein różnego rodzaju: matowych, z połyskiem, brokatowych, imitujących surowce naturalne, np. kamień, marmur, cegłę, oraz we wzory. Alternatywą dla forniru są okleiny z wzorem wybranego gatunku drewna. Zastosowanie takiego rozwiązania znacznie ułatwia pielęgnację i nie odbiega swą estetyką od forniru wykonanego z drewnianych płatów. Są one samoprzylepne, a więc łatwe w montażu. Należy jedynie nakładać je na oczyszczoną powierzchnię i uważać, aby nie pozostały pod nią bąbelki powietrza. Tworzą się one podczas niedokładnego nakładania okleiny i nierównomiernego dociskania jej do podłoża.

Cechy wyróżniające okleinę:

• jest dostępna w nieograniczonej liczbie kolorów, wzorów i wykończeń,

• jest łatwa w montażu,

• imitująca drewno, idealnie odwzorowuje nawet egzotyczne, trudno dostępne gatunki,

• nowoczesne, są odporne na wilgoć i zadrapania.

Do przyklejania forniru można wykorzystać meblarski klej kostny (można użyć go do łączenia z tkaninami, drewnem lub surowcem drewnopodobnym) lub kontaktowy (sprawdzi się także do innych powierzchni).

Większość oklein jest samoprzylepna i nie wymaga dodatkowego kleju. Jeśli tak nie jest, należy zastosować klej kontaktowy. Często w jego nazwie lub opisie będzie wyszczególnione, że służy do oklein i forniru.

Fornir wykonany jest z drewna i zachowuje się dokładnie tak jak ten surowiec. Można go więc malować farbami przeznaczonymi do drewna. Fornir można dodatkowo zabezpieczyć lakierem rozpuszczalnikowym lub wodnym do mebli.

Najlepszym narzędziem będzie w tym wypadku nóż do forniru z gładkim lub ząbkowanym ostrzem. Odpowiednia będzie też dedykowana piłka lub specjalny przyrząd do cięcia forniru.