Glicynia – najpiękniej kwitnące pnącze

Glicynie preferują stanowiska ciepłe i słoneczne, a także osłonięte od silnych, mroźnych wiatrów. Najpiękniej i najobficiej kwitną posadzone przy południowych ścianach budynków. Jeśli posadzimy je w miejscach zacienionych, kwitnienie będzie bardzo słabe, a w głębokim cieniu kwiaty nie rozwiną się wcale. Glicynie wymagają żyznego, przepuszczalnego i próchniczego podłoża. W okresie kwitnienia (maj-czerwiec) należy je regularnie nawozić i obficie podlewać, ponieważ potrzebują wtedy dużo wody i składników pokarmowych. Do nawożenia najlepiej używać wieloskładnikowych nawozów mineralnych. W miejscu gdzie rośnie glicynia warto na wiosnę zastosować dobrze rozłożony obornik.

Pnącza te mają bardzo silne i grube pędy i w związku z tym wymagają mocnych i stabilnych podpór, by nie załamały się pod swoim ciężarem. Najpiękniej wyglądają posadzone przy altanach, trejażach czy pergolach, a także przy ścianach budynków. Można je także posadzić przy poręczy schodów, wtedy w dość krótkim czasie oplotą swymi pędami tarasy i balkony na pierwszym , a nawet na drugim piętrze budynku. Glicynie bardzo szybko rosną i jeśli nie będziemy kontrolować ich wzrostu, rośliny zdziczeją i będą słabiej kwitnąć. Dlatego należy je systematycznie przycinać. Glicynie posiadają pęd główny (tzw. „przewodnik”), od którego odchodzą pędy boczne. Każdej wiosny należy uszczykiwać wierzchołek pędu głównego, aby pobudzić roślinę do wytwarzania bocznych przyrostów. Jednak aby boczne przyrosty nie rozrastały się nadmiernie, trzeba je regularnie usuwać. Wycinamy przede wszystkim pędy boczne, które zaburzają wygląd pnącza oraz tzw. „wilki” czyli pędy wyrosłe u nasady pędu głównego. Usuwać należy także pędy stare, chore i uschnięte.

Glicynia nie jest całkowicie odporna na mróz. Może przemarzać w czasie bardzo mroźnych, bezśnieżnych zim. Na przemarzanie narażone są szczególnie rośliny młode oraz pąki kwiatowe, które roślina wytwarza późnym latem. Dlatego młode pnącze należy przed zimą zabezpieczyć włókniną lub słomianymi matami, a wokół nasady pędów trzeba usypać kopczyk z ziemi. Ziemię wokół rośliny warto wyściółkować, można do tego celu użyć np. słomy lub kory. Przydadzą się także gałązki iglaków. Będzie to dodatkowa ochrona systemu korzeniowego. Rośliny trzy-, czteroletnie zdecydowanie lepiej znoszą mrozy.

Uwaga! Wszystkie części tej rośliny są trujące!

W naszych ogrodach spotykamy dwa gatunki glicynii: glicynię kwiecistą oraz glicynię chińską.

Glicynia kwiecista (Wisteria floribunda) to jedno z najpiękniej i najobficiej kwitnących pnączy. Pochodzi z Japonii (czasem nazywana jest więc glicynią japońską), gdzie nosi nazwę „Fudżi”. Owijające się lewoskrętnie wokół podpór pędy tej rośliny mogą dorastać do około 10 m wysokości. Glicynia kwiecista rośnie bardzo szybko – nawet 2-3 m rocznie. Z związku z tym wymaga silnych podpór oraz regularnego przycinania, ponieważ nieformowana może w ciągu kilku lat rozprzestrzenić się na cały ogród. Glicynia kwiecista zakwita na przełomie maja i czerwca. Jej jasnofioletowe lub fioletowo-niebieskie kwiaty zebrane są w długie, zwisające grona, które mogą osiągać nawet 40-50 cm długości. Kwiaty glicynii przypominają nieco kwiaty akacji i wydzielają delikatny zapach. Roślina ta niekiedy powtarza kwitnienie na przełomie lipca i sierpnia, jednak nie wygląda to aż tak efektownie. Jesienią glicynia wytwarza owoce – długie, omszone strąki (15 cm długości), które wiszą na gałęziach aż do wiosny. Glicynię kwiecistą najlepiej rozmnażać jest wegetatywnie (czyli z sadzonek). Mamy wtedy pewność, że nowa roślina powtórzy cechy rośliny matecznej i zakwitnie po około 4-6 latach. Rośliny rozmnażane z nasion (generatywnie) zakwitają o wiele później (po 10 latach od posadzenia) i kwitną zdecydowanie słabiej.

Najciekawsze odmiany glicynii kwiecistej to np.:

‘Longissima Alba’ – to odmiana o kwiatach barwy białej, które dorastają do około 35 cm długości.

‘Macrobotrys’ – odmiana ma bardzo efektowne kwiaty koloru niebiesko-fioletowego, które pięknie i intensywnie pachną. Kwiatostany zebrane są w długie grona, osiągające nawet 60-80 cm długości.

‘Rosea’ – bardzo ciekawa odmiana o pachnących kwiatach barwy jasnoróżowej, ozdobionych purpurowym „żagielkiem”. Kwiatostany dorastają do około 35 cm długości.

Glicynia chińska (Wisteria sinensis) jak sama nazwa wskazuje – pochodzi z Chin. Roślina ta zakwita około dwa-trzy tygodnie wcześniej niż glicynia kwiecista (niekiedy już na początku maja lub pod koniec kwietnia – jeśli wiosna jest wyjątkowo ciepła). Jej motylkowate kwiaty barwy jasnofioletowej zebrane są w grona, które osiągać mogą około 15-30 cm długości. Glicynia chińska ma grube i bardzo silne pędy, które owijają się prawoskrętnie wokół podpór. Roślina ta może dorastać nawet do 15 m wysokości. Rośnie około 1-3 m w ciągu roku. Pnącze to jest mniej odporne na mróz, niż glicynia kwiecista, w związku z czym młode rośliny należy na zimę okrywać. Watro też wyściółkować glebę wokół rośliny, aby dodatkowo zabezpieczyć przed mrozem korzenie.

Do ciekawych odmian glicynii chińskiej zaliczyć można np.:

‘Alba’ – odmiana ta ma kwiaty koloru białego.

‘Prolific’ – odmiana ta ma pachnące kwiaty barwy niebieskiej, które zebrane są długie, efektowne kwiatostany. Roślina ta zakwita już w drugim lub trzecim roku po posadzeniu.