Grunty i impregnaty

Oprócz zmniejszenia nasiąkliwości, służą też jako wzmocnienie podłoży osłabionych, pylących, kruszących się.

W wypadku podłoży bardzo gładkich, źle przenikliwych, grunty umożliwiają nadanie im odpowiedniej przyczepności, umożliwiającej nałożenie np. powłoki farby.

Celem użycia gruntu może być też wyrównanie chłonności, dla uniknięcia różnic wsysania wilgoci z nakładanej kolejnej powłoki - farby czy np. wylewki samopoziomującej.

Grunt nanosi się na powierzchnię chronionego elementu czy podłoża. Cząsteczki gruntu wnikają w głąb materiału, ograniczając wchłanianie wody. Grunty mogą być stosowane również jako środek poprawiający własności zapraw, zwiększający ich elastyczność oraz ograniczający tworzenie się rys i pęknięć.

Większość płytek i cegieł (okładzin ściennych lub podłogowych) jest fabrycznie odporna na warunki, w jakich będzie kładziona, zakładając że montaż następuje zgodnie z zastosowaniem i rodzajem danego produktu.

Niektóre z nich już przez sposób ich wytworzenia uzyskują znaczną odporność na nasiąkanie wilgocią oraz na zabrudzenia, nie znaczy to jednak iż kwestię zaimpregnowania można całkowicie pominąć.

Celem impregnowania jest nadanie zabezpieczanej powierzchni cech hydrofobowych (odpychania wody), stworzenie warstwy dodatkowo chroniącej przed wpływem czynników atmosferycznych, takich jak słabe kwasy (deszcze), sole (zima), promieniowanie UV. Warstwa impregnująca ułatwia ponadto spłukiwanie brudu zbierającego się na powierzchni płytek, w niektórych przypadkach zapobiega również pojawianiu się nieestetycznych wykwitów.

W wypadku środków przeznaczonych do płytek podłogowych, dobrze jest zwrócić jednak uwagę czy oprócz dodatkowego nabłyszczania - nie będzie powodowała ich nadmiernej śliskości.

Przy środkach do powierzchni pionowych (w tym cegły, klinkier) czy pozwala na tzw. 'oddychanie' powierzchni, czyli oddawanie wilgoci, jaka może dostawać się do płytek. Ma to zwłaszcza znaczenie w pomieszczeniach mokrych (kuchnie, łazienki) oraz na zewnątrz. Zwłaszcza tam bowiem istniej ryzyko spenetrowania wilgoci np. przez uszkodzenia spoin.

Preparaty te chronią przed zabrudzeniami pochodzącymi m.in. z olejów, tłuszczów czy różnego rodzaju napoi. Ten rodzaj impregnatów głęboko penetruje podłoże, tworząc jednocześnie na powierzchni trwałą powłokę zabezpieczającą przed działaniem wody. Ogranicza też rozwój glonów. Kostka brukowa pokryta tego rodzaju impregnatem zyskuje 'świeży' wygląd oraz lekki połysk.

Drewno to materiał bardzo często używany w budownictwie. Dzięki doskonałym właściwościom oraz prostocie obróbki jest przeznaczony do szerokiego spektrum stosowania, jednak stosunkowo nietrwały, tak, więc aby służyło nam przez lata należy wykonane z niego elementy odpowiednio zabezpieczyć impregnatami.

Jednym z największych zagrożeń dla drewna są grzyby, owady a także ogień. Aby skutecznie chronić drewno przed podanymi powyżej czynnikami należy dobrać odpowiedni impregnat. Trzeba pamiętać przy tym, aby wybierać produkty bardzo dobrej jakości spełniające wymagania, jakie są postawione impregnowanemu materiałowi. Impregnaty nanosi się na surowe, niczym nie malowane drewno.

Impregnaty te najczęściej występują w postaci proszku lub koncentratu do rozcieńczania z odpowiednią, podaną przez producenta ilością wody. Skuteczność ich stosowania zależy od głębokości wniknięcia w strukturę drewna.

Główny obszar ich zastosowania to ochrona drewna konstrukcyjnego (np. więźby dachowej) przed owadami i rozwojem grzybów, a także zwiększenie ognioodporności drewna. Dla poprawy dokładności impregnacji bardzo często środki te zawierają barwnik. Impregnaty te często nie są odporne na wypłukiwanie (np. przez deszcz), dlatego też w przypadku użytkowania na otwartej przestrzeni powinny być dodatkowo zabezpieczone powłokami ochronnymi np. lakierobejcami.

Impregnaty tego typu znajdują zastosowanie do zabezpieczania drewna także do zwalczania owadów i grzybów w zaatakowanych już elementach drewnianych. Bardzo często rozpuszczalnikiem jest tutaj benzyna lakowa, która powoduje, że impregnat ma niewielką lepkość i wnika głęboko w drewno. Impregnaty te, są łatwopalne, mają silny zapach i do czasu całkowitego wyschnięcia wykazują dość dużą toksyczność, dlatego też powinny być przede wszystkim stosowane do zabezpieczania drewna użytkowego na zewnątrz budynku. Preparaty te występują, jako bezbarwne lub koloryzujące, a sposobem impregnowania elementów drewnianych może być zanurzenie lub malowanie pędzlem.

Powierzchnia gruntowana powinna być pozbawiona zanieczyszczeń i luźnych, niezwiązanych z podłożem fragmentów. Środki gruntujące nanosi się ręcznie - pędzlem lub wałkiem malarskim, nie później niż dzień przed malowaniem lub tynkowaniem. Nakładany preparat gruntujący nie może spływać ze ściany, powodując zacieki. Powinien dobrze wchłonąć się w podłoże.

W przypadku impregnowania drewna jego powierzchnia powinna być gładka, sucha i pozbawiona zanieczyszczeń oraz pyłu. Miejsca zażywiczone i zatłuszczone należy przemyć benzyną ekstrakcyjną i wysuszyć. Drewnianą powierzchnię należy wygładzić papierem ściernym. Impregnat rozprowadza się starannie na całej powierzchni pędzlem. Najlepiej jeśli będzie on dobrany do rodzaju impregnatu. Do impregnowania drewna stosuje się zwykle pędzle do wyrobów rozpuszczalnikowych. W przypadku pędzla uniwersalnego, warto przeszlifować jego włosie drobnoziarnistym papierem ściernym.