Najczęstsze problemy z trawnikiem

To zbita warstwa obumarłych pędów i traw, które tworzą nieprzepuszczalną warstwę, utrudniającą dostęp wody, nawozów i powietrza do systemu korzeniowego. A to nie tylko sprawia, że trawy są słabe, a zamiast korzenić się głęboko poszukują niezbędnych do życia elementów w warstwie filcu i tworzą wypiętrzone kępy. Na powierzchni trawnika, pod dość cienką warstwą zielonych liści widać też pędy obumarłe, więc całość sprawia nieestetyczne wrażenie.

Aby nie dopuścić do powstawania filcu należy:

1. Co jakiś czas wygrabiać powierzchnię trawnika. Należy zawsze robić to wiosną i jesienią, ale warto też powtarzać w trakcie sezonu.

2. Przeprowadzić wertykulację,czyli nacięcie darni za pomocą urządzenia zwanego wertykulatorem. Po tym zabiegu trawnik należy nawieźć i podlać. Wertykulację wykonuje się zazwyczaj wiosną, ale można tez powtórzyć jesienią.

3. Napowietrzyć, czyli przeprowadzić aerację. Polega to na nakłuciu gleby na głębokość 5-10 cm w odstępach co 10-15 cm (gęściej na glebach nieprzepuszczalnych), co ułatwia wymianę gazową – do gleby wnika tlen, a usuwany jest dwutlenek węgla. Zabieg ten wykonuje się aeratorem wyposażonym w kolce albo ostro zakończone rurki (wtedy nie tylko podłoże jest nakłuwane, ale także na powierzchnię wydobywane są wycięte wałeczki ziemi). Na małych powierzchniach wystarczy użyć wideł, które wbija się gęsto w darń lub specjalnych, zakładanych na buty podeszew z kolcami. Zabieg ten przeprowadza się zazwyczaj po trzecim roku wzrostu trawnikach. Częściej (co roku) stosuje się go na glebach gliniastych i zbitych, a rzadziej na piaszczystych.

Pojawiają się niemal natychmiast po założeniu trawnika. Bywa, że zostają wysiane wraz ze złą mieszanką traw lub ich nasiona przynosi wiatr. Chwasty jednoroczne źle znoszą częste koszenie, więc szybko giną. Większym problemem są chwasty wieloletnie, szczególnie rozrastające się przez rozłogi (jaskier rozłogowy, pięciornik gęsi, skrzyp polny), oraz te, które tworzą ogromne ilości nasion (na przykład mniszek lekarski zwany potocznie mleczem).

Aby ograniczyć ilość chwastów należy:

1. Przed założeniem trawnika bardzo starannie oczyścić podłoże (także to dowiezione z zewnątrz.

2. Od wiosny do jesieni usuwać ręcznie z murawy niepożądane rośliny, najlepiej podważając je nożem, wąską łopatką lub specjalnym narzędziem (tzw. chwastownikiem). Koniecznie należy wyciągać rozłogi sięgające kilkudziesięciu centymetrów czy nawet dalej, bo nawet z niewielkich fragmentów pozostawionych w ziemi wyrosną nowe rośliny.

3. Jeżeli zachwaszczenie jest duże, można użyć herbicydu zwalczającego rośliny dwuliścienne. Przed opryskiem nie wolno przez kilka dni kosić darni, bo preparat wnika przez liście, więc ich obcięcie sprawi, że zabieg nie będzie skuteczny. Po kilku dniach należy wygrabić martwe rośliny. Ponieważ herbicydy są szkodliwe dla naszego zdrowia, należy zawsze stosować się do instrukcji podanej na opakowaniu.

Pojawia się na trawnikach nisko koszonych, lubi ocienione miejsca i wilgotne, słabo przepuszczalne, kwaśne podłoże. Częściej zarasta trawniki niedożywione.

Aby pozbyć się mchu, należy:

1. Na wstępie sprawdzić kwasowość podłoża (np. przy pomocy małego zestawu dostępnego w sklepach ogrodniczych) i - jeżeli wartość pH jest niższa od 6,0 – przeprowadzić wapnowanie (rozsypać na powierzchni trawnika np. dolomit, a następnie podlać delikatnym, rozproszonym strumieniem wody).

2. Gdy zniknie główna przyczyna rozwoju mchu, warto zastosować jeden z dostępnych w sprzedaży zwalczających go preparatówlub nawóz z ich dodatkiem.

3. Starannie pielęgnować trawnik, regularnie przeprowadzając wertykulację i aerację oraz wygrabiając martwe części traw.

4. Trawników rosnących w cieniu nie kosić niżej niż na wysokości 5 cm.

Wywołujące je grzyby żyją w glebie lub warstwie filcu i w sprzyjających warunkach się uaktywniają. Porażają zwłaszcza rośliny osłabione (np. suszą, utrudnioną wymianą gazową w glebie, zbyt intensywnym lub za słabym nawożeniem, niską lub wysoką temperaturą przy dużej wilgotności podłoża i powietrza). Jak je zwalczać? Odpowiednio nawozić i podlewać trawnik, nie dopuszczać do utrzymywania się filcu, kosić regularnie na wysokość odpowiednio dobraną do rodzaju trawnika i warunków jego wzrostu.

Pleśń śniegowa pojawia się późną jesienią i wiosną, tworząc na trawniku brunatne plamy wielkości około 20 cm. Rano, przy dużej wilgotności sprawiają wrażenie różowych (grzybnia), a w słoneczne dni – pomarańczowych (skupiny zarodników). Rozwojowi choroby sprzyjają: jesienne nawożenie azotem, pozostawiona na zimę wysoka trawa oraz niezgrabiony pokos i liście opadłe z drzew, chłodna i równocześnie wilgotna pogoda a także pokrywa śnieżna przy niezamarzniętej glebie.

Zgorzel fuzaryjna latem powoduje placowe zamieranie traw. Żółknące rośliny tworzą koła, smugi i pierścienie. Mają czarne korzenie i rozłogi. Choroba rozwija się, gdy po okresie deszczowym następują upały i susza. Sprzyja jej też nadmierne i nieregularne podlewanie oraz intensywne nawożenie azotem poprzedzające gorący okres.

Rizoktonioza traw atakuje podczas upalnego i wilgotnego lata. Charakteryzują ją brunatne plamy, smugi lub pierścienie wielkości od kilku centymetrów do metra. Sprzyja jej zbyt silne nawożenie azotem przed nastaniem upałów oraz utrzymująca się wilgoć (np. w warstwie filcu).

Rdze traw objawiają się zmianą barwy fragmentów trawnika. Dzieje się to późnym latem i jesienią. Rdze atakują trawy słabe, których wzrost został zahamowany suszą lub niedoborem azotu w podłożu zwłaszcza, jeśli trawnik jest nieregularnie koszony.