Tynki i zaprawy murarskie

Tynki i masy tynkarskie mogą być stosowane wewnątrz lub na zewnątrz. Jest to ważne kryterium wyboru tynku.

Na zewnątrz - tynki zabezpieczają ścianę przed wpływem czynników atmosferycznych, chronią ocieplenie.

Wewnątrz - chronią ściany przed parą wodną, stanowią podkład pod powłokę farby, względnie same stanowią warstwę ochronną i ozdobną zarazem.

Tynki cementowo-wapienne są stosowane na zewnątrz, nakładane przez obrzucanie, zacieranie, w sprzedaży znaleźć też można tynki do nakładania maszynowego. Ograniczeniem stosowania wewnątrz tynków cementowo-wapiennych, jako nie malowanej powłoki wykończeniowej, jest ich szorstkość. Mają lekko chropowatą fakturę, nawet po wygładzeniu pozostają szorstkie. Są za to paroprzepuszczalne i odporne na uszkodzenia mechaniczne

Tynki cementowo wapienne powinny zostać na ścianie nie pomalowane przynajmniej przez 2-4 tygodnie. W przeciwnym wypadku mogą nie utwardzić się w stopniu wystarczającym i - po pomalowaniu - schodzić razem z farbą.

Służą przede wszystkim do wykańczania wnętrz. Tynki wapienne poleca się na podłoża słabsze, stare, poddawane renowacji. Są wygodne, stosunkowo łatwe w nakładaniu, a ponadto wolno wiążą, dzięki czemu nie trzeba się szczególnie spieszyć z ich nakładaniem. Dość długi czas utwardzania umożliwia jednorazowe przygotowanie większych partii materiału oraz ewentualne poprawki w trakcie prac na ścianie. Takich tynków nie poleca się do pomieszczeń o podwyższonej wilgotności.

Stosować je można na podłoża mineralne, wapienne, cegły, beton, płyty wiórowo-cementowe. Niezalecane na podłoża drewniane, metal. W wypadku tych podłoży stosować trzeba dodatkowo maty, lub siatki. Ponadto metal, drewno muszą zostać zabezpieczone przed wilgocią - drewno przez zaimpregnowanie, metal - przez naniesienie powłoki antykorozyjnej. Takie tynki są chętnie stosowane podczas wykańczania wnętrz, gips tworzy bowiem przyjazny mikroklimat. Pozwalają one uzyskać gładką powierzchnię ścian, bez potrzeby dodatkowego stosowania gładzi. Nie są jednak odporne na wodę i stałe zawilgocenie.

Pozwalają uzyskać ciekawą fakturę i kolor ścian. Gotowe do nakładania tynki dekoracyjne sprzedawane w plastikowych wiadrach, nie wymagają mieszania z wodą.

Są przeznaczone do nakładania cienkimi warstwami, dlatego podłoże musi być równe i gładkie - wykończone masą szpachlową, albo tynkiem podkładowym.

Można je nakładać ręcznie – za pomocą pacy ze stali nierdzewnej lub maszynowo.

Nanoszenie natryskiem wymaga posiadania odpowiedniego urządzenia, a także wcześniejszego poćwiczenia na mniej widocznych fragmentach ścian.

Grubość warstwy - zależy od przewidywanego efektu, który wiąże się z uziarnieniem tynku. Zasada podstawowa - warstwa nie może być cieńsza od największej średnicy ziaren.

Po naniesieniu, zależnie od żądanego efektu, tynki zaciera się pacą plastikową, względnie nadaje im fakturę kielnią, wałkiem do prac strukturalnych.

Stosowane być mogą do wznoszenia murów z cegieł, pustaków ceramicznych, bloczków betonowych, cegieł i bloczków silikatowych bądź pustaków kermazytonowych. Używa się ich także do wymurowania ogrodzeń, kominków, elementów ozdobnych.

Jako wykończenie, mogą być w kolorze naturalnym - szarym albo zabarwione, kolorowe.

Uwaga! Użycie zwykłych zapraw murarskich do cegły klinkierowej, może spowodować wystąpienie przebarwień, wykwitów na części licowej. Dlatego do murowania lub fugowania ww. materiałów, warto użyć specjalnych zapraw (zawierających tras), które blokują ich powstawanie.

Gotowe zaprawy murarskie zastępują tradycyjne, cementowe zaprawy murarskie przygotowywane na placu budowy. Są przy tym szybsze i łatwiejsze w przygotowaniu oraz gwarantują jednakowe parametry robocze i wytrzymałościowe dla każdej partii zaprawy.

Standardowe przygotowanie podłoża obejmuje jego wymycie, odtłuszczenie, odpylenie.

Podłoża sypkie i chłonne powinny być zaimpregnowane środkami wzmacniającymi, którymi są najczęściej wodne dyspersje żywic.

Podłoża gładkie - zaimpregnowanie gruntami poprawiającymi przyczepność. Elementy metalowe (np. przebijające pręty zbrojenia) - oczyszczenie, pomalowanie preparatami antykorozyjnymi.

Przerwy, spoiny - powinny być zabezpieczone siatką nylonową, połączenia płyt wiórowo-cementowych - zabezpieczone antykorozyjnie siatka metalową.

Mechaniczne nakładanie tynków agregatem znacznie przyspiesza żmudne prace związane z narzucaniem ich kielnią. Nie jest jednak łatwe - osiągnięcie perfekcji wymaga dużego doświadczenia.

Uwaga! Ten sam produkt będzie występował w wersji do nakładania ręcznego i w wersji do nakładania mechanicznego. Należy wybrać go zależnie od techniki prac.

Prace planować należy w taki sposób, aby połączenia stref już wyschniętych oraz dopiero pokrywanych tynkiem przypadało w miejscach połączeń naturalnych - w rogach ścian, załamaniach, występach. Miejsca połączeń mogą bowiem być widoczne.

Zakres odchyłów przyjmowanych jako tolerowane przy nakładaniu tynków: 2-3 mm po przyłożeniu dwumetrowej łaty.

Zacieranie, czyli wygładzanie tynków wymaga wprawy, ale jest możliwe do wykonania we własnym zakresie.

Jeśli mamy niedokładnie wygładzoną ścianę, którą trzeba szybko wykończyć "na gotowo", można stosować specjalne systemy natryskowe (rozwiązanie pośrednie między tynkiem a farbą strukturalną.) Na pomalowaną ścianę nakładane zostają krople produktu, odpowiadającego konsystencją rzadkiemu tynkowi. Jest szeroki wybór kolorów. Może być to rozwiązanie jedno-, dwu- lub nawet wielobarwne.