Wiosenne kwiaty cebulowe, czyli wysadzamy cebule wiosenne

Większość cebuli wiosennych wysadzamy do gruntu zwykle w drugiej połowie maja. Jest to okres, kiedy mija prawdopodobieństwo pojawienia się przygruntowych przymrozków jest niewielkie. Jednak od tej reguły są wyjątki, m.in.:najbardziej odporne na mróz gatunki lilii można sadzić już pod koniec marca,cebule gatunków takich jak: frezja, iksja, irys, krokosmia, liliowiec, śniedek, tygrysówka pawia można wysadzać pod koniec kwietnia.

W maju przychodzi czas na sadzenie roślin takich jak: agapant, begonia, dalia, eukomis, ismena (w maju można także sadzić cebule wszystkich wymienionych wcześniej gatunków). Aby rośliny cebulowe zakwitły wcześniej, można posadzić je do doniczek już w marcu. Pojemniki trzymamy w jasnym pomieszczeniu, gdzie panuje dodatnia temperatura.

Na miejsce stałe do ogrodu wysadzamy rośliny w drugiej połowie maja. Dzięki temu możemy przyspieszyć kwitnienie begonii, dalii, lilii, pacioreczników (kanny).

Przed sadzeniem roślin cebulowych glebę trzeba dokładnie odchwaścić, przekopać i spulchnić. Powierzchnię należy wyrównać grabiami. Większość roślin cebulowych preferuje podłoże żyzne, próchnicze, piaszczysto-gliniaste, o odczynie obojętnym lub zasadowym. Warto jednak zapoznać się z wymaganiami poszczególnych gatunków – np. begonia woli glebę o odczynie lekko kwaśnym. Podłoże na rabacie z roślinami cebulowymi można wzbogacić ziemią kompostową, torfem lub uniwersalną ziemią ogrodniczą.

Podstawowa zasada mówi, że rośliny cebulowe sadzi się na głębokość wynoszącą dwu- lub trzykrotność wysokości cebuli. Cebule mają różne rozmiary, więc niektóre z nich sadzi się na głębokości 5-8 cm (np. begonia, cynobrówka, iksja, jaskier, tygrysówka pawia), inne na głębokości 10 cm i więcej (np. dalie, lilie, mieczyki).

Dokładne informacje co do głębokości sadzenia konkretnego gatunku i odmiany powinny znajdować się na opakowaniu – warto sprawdzić to przy dokonywaniu zakupów. Trzeba też pamiętać, że w podłożu lekkim, bardziej piaszczystym cebule sadzimy nieco głębiej, natomiast w podłożu cięższym, bardziej gliniastym i zwięzłym – umieszczamy je nieco wyżej.

Przy sadzeniu roślin cebulowych przydadzą się specjalne sadzarki i dołowniki. Pozwolą one na zrobienie w podłożu otworów na pożądanej głębokości i o odpowiedniej wielkości dostosowanej do wielkości cebulek.

Rośliny cebulowe warto posadzić w ażurowych koszyczkach. Plastikowe pojemniki zabezpieczają cebule przed gryzoniami i innymi szkodnikami, które mogą uszkodzić podziemne części roślin. Ponadto na jesieni cebulki uprawiane w koszyczkach można szybciej zlokalizować i wykopać.

Rabatę z roślinami cebulowymi warto wyściółkować drobno mieloną korą. Taka warstwa ograniczy parowanie wody z gleby i zapobiegnie rozrastaniu się chwastów. Do nawożenia roślin cebulowych warto zastosować wieloskładnikowe, uniwersalne nawozy mineralne albo nawozy przeznaczone dla konkretnej grupy roślin (np. kanny, lilie).

Rośliny cebulowe do prawidłowego wzrostu i rozwoju potrzebują systematycznego podlewania, szczególnie kiedy lato jest gorące i suche. Na jesieni, po przekwitnięciu podlewanie ograniczamy, aby rośliny zaczęły przygotowywać się do spoczynku. Cebule wykopujemy jesienią, przed nastaniem mrozów. Rośliny należy je dokładnie oczyścić i wysuszyć. Przez okres zimy powinny być przechowywane w suchym pomieszczeniu, gdzie panuje temperatura powyżej 0oC, ale jest chłodno (żeby nie rozpoczęły wegetacji).

Przy wyborze gatunków na rabaty cebulowe warto kierować się terminem kwitnienia – jedne rośliny przekwitają wcześniej niż pozostałe. Stawiając na różnorodność, nasza rabata przez cały czas będzie kolorowa. Wyższe rośliny sadzimy z tyłu klombu – będą stanowić ciekawe tło dla niższych gatunków. Nie należy sadzić tych samych roślin na tym samym stanowisku rok po roku, ponieważ w glebie mogą znajdować się patogeny lub szkodniki, które bytują tam od poprzedniego sezonu.

Do sadzenia wybieramy tylko cebulki zdrowe – takie, które nie mają przebarwień, miękkich (zgniłych) fragmentów, oznak chorób ani śladów żerowania szkodników. Informacje o porze kwitnienia, wymaganiach uprawowych czy sile wzrostu powinny znajdować się na opakowaniach cebul. Wiedzę o konkretnych roślinach możemy czerpać także od sprzedawców, z książek czy z Internetu.

Podążanie za harmonogramem wysadzania konkretnych roślin cebulowych to większe prawdopodobieństwo ich zakwitnięcia. Dlatego warto poznać informacje gatunków roślin, które należy wysadzać wiosną.

Begonie bulwiaste

Begonia bulwiasta ma duże, mięsiste, lekko owłosione liście o nieregularnym kształcie. Cechą charakterystyczną są też grube, kruche łodygi, które mogą osiągać wysokość nawet 60 cm. Niekiedy łodygi mogą łamać się pod ciężarem kwiatów, dlatego należy zabezpieczyć je odpowiednimi podpórkami.

Swą popularność begonie zawdzięczają przede wszystkim kwiatom, które wyglądem przypominają nieco kwiaty róży. Są duże, mięsiste, w dotyku atlasowe. Mogą być pełne, półpełne, pojedyncze, o postrzępionych brzegach Ich barwy są bardzo intensywne –kwitną na biało, kremowo, żółto, pomarańczowo, łososiowo, różowo, czerwono w różnych odcieniach. Zdarzają się także kwiaty dwukolorowe.

Cyklameny

Wszystkie dostępne obecnie odmiany (a jest ich kilka tysięcy) pochodzą od fiołka perskiego, który został udomowiony na początku XVIII wieku. Poszczególne odmiany różnią się między sobą przede wszystkim kolorem kwiatów (mogą być one białe, różowe, czerwone, fioletowe w różnych odcieniach, zdarzają się także kwiaty dwubarwne) oraz kształtem płatków (mogą być gładkie lub fantazyjnie postrzępione).

Dalia

Obecnie znanych jest około 35 gatunków dalii. Rośliny te bardzo łatwo ze sobą krzyżować, więc wciąż powstają nowe odmiany. Można wśród nich spotkać odmiany karłowe (około 20 cm wysokości), jak i odmiany osiągające nawet 2 m wysokości.

Dalie dzielimy również ze względu na kształt kwiatów: 3 podstawowe grupy to dalie pomponowe, kaktusowe i dekoracyjne. Można jednak wyróżnić także dalie anemonowe, kołnierzykowe, kuliste i wiele innych. Rośliny te mają kwiaty w niemal wszystkich kolorach, oprócz niebieskiego. Jednak ogrodnicy od lat pracują nad wyhodowaniem odmiany, której kwiaty miałyby barwę błękitną. Jak na razie dalie mogą kwitnąć na biało, żółto, pomarańczowo, czerwono, różowo, fioletowo – w bardzo wielu odcieniach. Mogą mieć także kwiaty dwubarwne lub wielobarwne.

Frezje

Frezje pochodzą z Afryki Południowej i są dość trudne w uprawie. Dzwonkowate kwiaty zebrane są w jednostronne grono na szczycie wygiętego pędu. Kwiaty pachną przyjemnie, bardzo intensywnie. Mogą mieć barwę białą, żółtą, pomarańczową, czerwoną, różową, fioletową.

Lilie

Obecnie znanych jest kilka tysięcy odmian lilii, które powstały w wyniku krzyżowania ze sobą różnych gatunków botanicznych. Wiele z nich to odmiany ogrodowe przystosowane do naszego klimatu, które z powodzeniem można hodować w przydomowych ogrodach i na działkach. Lilie można uprawiać także w pojemnikach i w szklarniach. Często kwitną na biało, żółto, pomarańczowo, czerwono, różowo (w wielu odcieniach). Występują także kwiaty dwubarwne i wielobarwne, ozdobione fantazyjnymi smugami, paskami, nakrapiane. Poszczególne odmiany różnią się między sobą również pokrojem i wysokością oraz terminem kwitnienia, który przypada na okres od początku czerwca do końca sierpnia.

Mieczyki (gladiole)

Znanych jest 150 gatunków mieczyków, jednak w uprawie występują głównie mieszańce, które pochodzą od mieczyka ogrodowego. Kwiaty mogą być jednobarwne, dwubarwne, wielobarwne, cieniowane, paskowane, cętkowane. Najczęściej występują w kolorze białym, żółtym, kremowym, łososiowym, pomarańczowym, czerwonym, różowym, bordowym, fioletowym. Ich brzegi są postrzępione lub fryzowane. Kwiaty mają od kilku do kilkunastu cm średnicy. Mieczyki dorastają do 70-150 cm wysokości, ale są też odmiany karłowe osiągające 30-50 cm wysokości.

Pacioreczniki

Pacioreczniki (kanny) w naturze rosną w Afryce i Ameryce Południowej. W naszym klimacie dorastają do 50-150 cm (niekiedy do 200 cm). Ich zebrane w kłosy kwiaty mają bardzo egzotyczny wygląd. Mogą być białe, kremowe, łososiowe, żółte, czerwone, pomarańczowe, czerwone, jednobarwne albo nakrapiane lub o kolorowych brzegach. Kanna kwitnie bardzo długo – od lipca do pierwszych mrozów.