Instalacje miedziane

Dobre przewodnictwo cieplne miedzi sprawia, że miedziane rurki wykorzystywane są do doprowadzania ciepłej wody do grzejników. Ta sama zaleta powoduje, że jednocześnie należy stosować skuteczne osłony miedzianych rur, chroniąc je przed nadmierną utratą ciepła na odcinkach pomiędzy źródłem ciepła a jego odbiornikiem (grzejnikiem) oraz przed uszkodzeniami mechanicznymi. Miedziane instalacje wodne są również przyjazne w montażu za sprawą różnej twardości dostępnych rur.

• Rury twarde - w odcinkach 3 m i 5 m oraz średnicach do 267 mm. Najmniejsze przekroje są wykorzystywane m.in. do doprowadzania wody do grzejników, najczęściej jednak powstają z nich instalacje miedziane gazowe. Wytrzymałość mechaniczna takich rur sprawia, że są one stosowane wszędzie tam, gdzie instalacja jest narażona na zniszczenie. Rury twarde są również używane w miejscach widocznych - ze względu na ich estetyczny wygląd, którego nie mają już rury miękkie.
• Rury półtwarde - o przekrojach 12-108 mm. Najrzadziej stosowane przez instalatorów (większość z nich jest zdania, że - zależnie od rodzaju instalacji - należy wybierać pomiędzy rurami twardymi a miękkimi).
• Rury miękkie (rekrystalizowane, wyżarzone) - sprzedawane w zwojach (zazwyczaj 50 m długości). Ich przekroje to 6-54 mm. Dają się łatwo układać i formować. Często używane są do układania miedzianej instalacji ogrzewania podłogowego, w ściennych instalacjach grzewczych oraz we wszystkich tych miejscach, w których niezbędne jest precyzyjne dopasowanie instalacji.

Twardość rur określana jest współczynnikiem R (np. R290, R220 itd.). Im wyższy współczynnik, tym twardsza rura. W Polsce większość instalatorów decyduje się na użycie rur twardych, w przeciwieństwie do np. specjalistów z Wielkiej Brytanii, Niemiec czy Francji - tam od lat przewagę na rynku mają instalacje miedziane z rur miękkich.

Miedź jest jednym z najbardziej wydajnych materiałów w zakresie przewodnictwa elektrycznego. W przypadku miedzi wyżarzonej zostało ono ustalone międzynarodową normą na 100%, co oznacza, że z nią porównywane są wszystkie inne materiały w zakresie przewodnictwa elektrycznego. Z tego powodu w instalacjach miedzianych można stosować przewody o mniejszej średnicy niż w przypadku aluminium. Dodatkowo ochronny tlenek miedzi powstający na powierzchni metalu również przewodzi prąd, więc wszystkie miejsca łączeń w instalacji miedzianej nie przegrzewają się i nie wymagają dodatkowych inhibitorów korozji.

• Trwałość - miedziane rury bardzo wolno ulegają procesom degradacji, są odporne na korozję i wysokie ciśnienie.
• Właściwości bakteriostatyczne - znane od dawna właściwości miedzi w tym zakresie sprawiają, że na ściankach rur nie rozwijają się pleśnie, grzyby i nie powstaje żaden biologiczny osad.
• Odporność na czynniki zewnętrzne - instalacje miedziane nie są podatne na działanie wody oraz promieni UV. Cechuje je również gazoszczelność (powietrze nie przenika przez ścianki i nie powoduje wewnątrz korozji).
• Dobre przewodnictwo cieplne - doskonale sprawdza się podczas przepływu ciepłej wody, pod warunkiem, że rury mają odpowiednią ochronę przed utratą ciepła.
• Duża rozszerzalność termiczna - pod wpływem długotrwałego działania wysokich temperatur rura miedziana wydłuża się, dlatego w przypadku instalacji miedzianych koniecznością jest stosowanie tak zwanej kompensacji naturalnej lub kompensatorów wydłużeń.

Warto również pamiętać o poniższych kwestiach.

• Wysoka zawartość dwutlenku węgla w wodzie powoduje przedłużone wymywanie miedzi do wody pitnej. To zjawisko, które ma miejsce w nowych instalacjach i zanika po pojawieniu się warstwy ochronnego tlenku miedzi na powierzchni rur. Wysoka zawartość CO2 występuje m.in. w górzystych regionach Polski, więc przed decyzją o zakupie wodnej instalacji miedzianej warto zrobić badanie wody.
• Instalacja miedziana nie powinna być stosowana jednocześnie z grzejnikami aluminiowymi. Obydwa metale na styku powodują chemiczną korozję. Możliwe jest zastosowanie inhibitorów spowalniających proces, ale generalnie należy unikać łączenia tych dwóch metali.
• Miedź może być stosowana z elementami stali ocynkowanej jedynie w niektórych sytuacjach i przy zastosowaniu tzw. reguły przepływu (woda płynąca w instalacji najpierw powinna mieć kontakt z elementami stalowymi, a następnie z miedzianymi, czyli elementy miedziane instalacji powinny być instalowane za elementami stalowymi). Jeżeli nie jest to możliwe należy zastosować przekładki dielektryczne (izolujące obydwa metale od siebie).