Kupujemy panele: jak wybrać podłogę, która posłuży nam na lata?

Przy wyborze paneli podłogowych do poszczególnych pomieszczeń w domu warto kierować się nie tylko estetyką i stylem ich wykończenia, lecz także w pierwszej kolejności zwrócić uwagę na ich parametry, które świadczą o odporności na ścieranie i uszkodzenia mechaniczne. W przypadku kuchni lub łazienki należy także zwrócić uwagę na wodoszczelność paneli i odporność na wilgoć.

Grubość paneli to jeden z najważniejszych czynników decydujących o trwałości tego rodzaju podłogi. Panele podłogowe mogą mieć grubość od 6 mm do 15 mm. Te o niewielkiej grubości nie są odporne na odkształcenia, przez co szybciej będą się zużywać. Najczęściej spotykana grubość to 8 mm, jednak warto pomyśleć o panelach 10 mm lub 12 mm.

Faktura oraz połysk to z kolei elementy, które mają znaczenie przy doborze do stylu wnętrza, jego estetyki i charakteru wykończenia podłogi. Dostępne są m.in. panele z zarysowanymi słojami drewna, o powierzchni gładkiej i wypolerowanej, pokryte laminatem o wykończeniu matowym, półmatowym lub na błysk. Powierzchnie pokryte laminatem są bardziej odporne na ścieranie, a także wodę i wilgoć.

Najważniejsze parametry, które opisują właściwości paneli, to:

• klasa ścieralności,
• klasa użyteczności.

Klasa ścieralności to bardzo ważne kryterium, którym należy kierować się przy wyborze paneli podłogowych. Im wyższa klasa ścieralności, tym większa odporność na ścieranie i różnego rodzaju uszkodzenia mechaniczne. Klasę ścieralności ustala się według testów Tabera. Oznacza się ją przy użyciu skali od AC1 do AC6.

• AC1 – panele o bardzo słabej odporności na ścieranie,
• AC2 – panele o słabej odporności na ścieranie,
• AC3 – panele o dobrej odporności na ścieranie,
• AC4 – panele o wysokiej odporności na ścieranie; istnieje możliwość zastosowania ich w budynkach użyteczności publicznej,
• AC5 i AC6 – panele o bardzo wysokiej odporności na ścieranie; istnieje możliwość wykorzystania ich w budynkach o szczególnie dużym natężeniu ruchu.

Do paneli o najwyższych klasach ścieralności dodawany jest tlenek aluminium lub korund.

Klasa użyteczności z kolei informuje o tym, w jakim budynku można zastosować panele i z jaką intensywnością można je użytkować. Klasa użyteczności opisana została przez dwucyfrowe oznaczenie, w którym:

• pierwsza cyfra określa rodzaj budynku: 2 – budynek mieszkalny, 3 – budynek użyteczności publicznej,
• druga cyfra określa intensywność użytkowania: 1 – najmniejsze natężenie ruchu, 2 – średnie natężenie ruchu, 3 – największe natężenie ruchu.

Klasa użyteczności może zatem przybierać takie wartości, jak: 21, 22, 23, 31, 32, 33 i ma bardzo duży wpływ na ostateczną cenę paneli.

Przed położeniem paneli podłogowych w różnych pomieszczeniach w domu, należy zwrócić szczególną uwagę na grubość i główne parametry produktów (klasę ścieralności i użyteczności).

W przedpokoju najlepiej sprawdzą się grube panele, przynajmniej 8–12 mm. To przestrzenie intensywnie użytkowane, więc optymalną klasą ścieralności będzie AC3 lub AC4, a optymalną klasą użyteczności – 23.

W salonie, w którym w tym samym czasie może przebywać wiele osób i znajdują się meble, które często są przestawiane i przesuwane, jak np. krzesła czy fotele, odpowiednie będą panele o grubości 8–10 mm. Warto postawić na klasę użyteczności 21 lub 22 oraz klasę ścieralności AC3 lub AC4.

W pokoju dziecięcym, zwłaszcza dla nieco starszych dzieci, które potrafią być bardzo żywiołowe, dobrym rozwiązaniem będą panele podłogowe o grubości 8–10 mm, klasie ścieralności AC3 i klasie użyteczności 23.

Panele podłogowe do sypialni powinny mieć grubość 8–10 mm. Optymalna klasa ścieralności paneli w tym przypadku to AC2, a użyteczności to 22.

W przypadku kuchni i łazienki należy wziąć pod uwagę nie tylko grubość płytek (8–10 mm), klasę ścieralności (AC3 lub AC4 w kuchni, AC2 w łazience) i klasę użyteczności (23 w kuchni, 21 lub 22 w łazience), lecz także odporność na temperaturę i wilgoć.

Jedynie panele podłogowe, które zabezpiecza się warstwą wosku, mają zwiększoną odporność na wilgoć i można je zastosować w łazience lub kuchni. Panele laminowane mogą charakteryzować się dopuszczalną wartością wilgotności nawet do 70%. Na wodoszczelność i wilgocioodporność duży wpływ ma także gęstość warstwy nośnej paneli. W kuchni lub łazience można położyć również panele winylowe.

Panele podłogowe wytwarza się z płyty HDF pokrytej cienką, a zarazem twardą warstwą okleiny. Płytami HDF nazywa się płyty z włókien drzewnych, których najważniejszymi cechami są duża twardość i podwyższona gęstość. Płyty HDF, z których powstają panele podłogowe, wytwarzane są z różnych gatunków drewna:

• dębowego,
• wiązowego,
• sosnowego,
• świerkowego.

Płyty HDF mogą być powlekane laminatami HPL i CPL, papierami żywicznymi i okleinami naturalnymi. Panele laminowane składają się z czterech warstw:

• warstwa dolna przeciwprężna (balancer) – decyduje o stabilności kształtu paneli,
• warstwa środkowa (najważniejsza) – rdzeń i warstwa nośna paneli,
• warstwa dekoracyjna (decor) – odpowiada za wygląd paneli,
• warstwa zewnętrzna, laminat (overlay) – warstwa ochronna oleju, lakieru lub melaminy – zabezpiecza dekor przed uszkodzeniami i odbarwieniami, w warstwie laminatu poprzez specjalne żłobienia nadaje się także struktury np. imitujące prawdziwe drewno.

Innym rodzajem paneli podłogowych są panele winylowe, czyli z polichlorku winylu (PCV). Panele winylowe i laminowane mają właściwości zabezpieczające przed wilgocią, dlatego można je stosować w kuchni, a w niektórych przypadkach nawet w łazience.

Panele podłogowe układa się bardzo łatwo w porównaniu np. z parkietem. Każdy może to zrobić. Wystarczy pamiętać o kilku poniższych krokach.

1. Przed układaniem paneli w pierwszej kolejności należy zadbać o to, aby nawierzchnia była sucha, czysta oraz odpowiednio wyrównana. Wszelkie ubytki, nierówności, a także kurz i zabrudzenia muszą zostać usunięte.

2. Następnie należy nałożyć folię paroizolacyjną, stosując około 10 cm zakładki, a miejsca połączeń zabezpieczyć taśmą. Kolejnym krokiem jest ułożenie podkładu np. z pianki.

3. Następny etap to właściwy montaż paneli na podłodze. Panele podłogowe układa się bez użycia klejów, na sucho, na twardym podłożu, na wpust i pióro. Do minimum należy ograniczyć chodzenie po podkładzie, dlatego układanie paneli warto rozpocząć od drzwi.

4. Pomiędzy powierzchnią podłogi a ścianą i drzwiami należy zostawić około 10–15 mm dylatacji. Dylatacje przy ścianach maskuje się listwami z drewna lub PCV, a przy drzwiach specjalnymi listwami aluminiowymi w płaszczyźnie podłogi.

Oprócz odporności na różne czynniki, takie jak ścieranie, uszkodzenia czy wilgoć, ważne jest także to, aby panele dopasowane były do estetyki wnętrza. Dostępnych jest wiele wzorów paneli podłogowych. Mogą one przybierać deseń naturalnego drewna: klasycznego (np. dąb, buk, sosna, jesion), egzotycznego (np. drzewo tygrysie czy wenge afrykańskie), a także imitować deski retro. Dostępne są panele podłogowe w różnych wersjach kolorystycznych. Można się również spotkać z deseniem imitującym naturalny kamień (np. skałę wapienną, marmur, granit). Do wyboru są także różne formy paneli – np. typowe panele, proste listewki bądź układane w jodłę jak klasyczny parkiet.