Narcyzy

Polska nazwa „narcyz” pochodzi od greckiego słowa „narkao” (czyli „usypiam”) lub od „narkissos” (co znaczy „narkoza”, „zasypianie”). Związane jest to z tym, że dziko rosnące narcyzy wydzielają bardzo intensywny, wręcz narkotyczny zapach. Imię „Narcyz” nosił też w mitologii greckiej młodzieniec, który zakochał się we własnym odbiciu.

Obecnie znamy około 10 tysięcy odmian narcyzów. Ich inna nazwa to żonkile. Każdy kwiat narcyza złożony jest z sześciu płatków okwiatu i rurki zwanej przykoronkiem. Żonkile przeważnie są białe lub żółte, przykoronek może przybierać barwę białą, żółtą, pomarańczową, różową lub czerwoną. Ze względu na wygląd poszczególnych kwiatów, narcyzy zostały podzielone na grupy (np. trąbkowe, wielkoprzykoronkowe, drobnoprzykoronkowe, pełne i wiele innych).

Narcyzy zakwitają wczesną wiosną, przeważnie w marcu i mogą być ozdobą ogrodu nawet do maja. Rośliny te pięknie wyglądają posadzone w grupie na rabacie. Niższe odmiany można sadzić także w ogródkach skalnych. Narcyzy można też uprawiać w doniczce. Dobrze prezentują się również w wazonie, jako kwiat cięty. Nie należy ich jednak zaraz po ścięciu wstawiać do wazonu razem z innymi kwiatami, ponieważ narcyzy wydzielają gęsty sok, który przyspiesza więdnięcie roślin. Aby temu zapobiec, powinniśmy narcyzy przez około dobę trzymać w osobnym wazonie.

Narcyzy preferują stanowiska słoneczne lub lekko zacienione. Najpiękniej rosną w glebie żyznej, próchniczej i przepuszczalnej, o odczynie zbliżonym do obojętnego. Tolerują też lekko kwaśne pH (5,5 do 7,5). Wymagają stale wilgotnego podłoża, ale należy uważać, by ich nie przelać. Narcyzy źle znoszą gleby zbyt ciężkie i podmokłe. Możemy poprawić ich strukturę poprzez dodanie piasku, torfu lub kory. Nie służy im także zbyt jałowe i lekkie podłoże: trzeba je wzbogacić dodając kompost lub torf odkwaszony. Narcyzy można uprawiać w jednym miejscu nawet przez około 4 lata.

Narcyzy mogą przez cały rok pozostawać w ogrodzie. Będą jednak lepiej rosły, gdy wykopiemy cebulki latem (najlepiej na przełomie czerwca i lipca). Wykopujemy je wtedy, gdy liście i łodyga całkowicie uschną. Wsadzimy je ponownie do gruntu jesienią (najlepiej we wrześniu). Wykopane cebulki należy dokładnie oczyścić i umieścić w dość chłodnym, suchym i ciemnym pomieszczeniu. Cebulki trzeba przejrzeć i usunąć te, które zostały zaatakowane przez choroby lub szkodniki. Usuwamy również takie, które są uszkodzone. Przed posadzeniem należy oddzielić cebulki przybyszowe od cebuli matecznej. Trzeba pamiętać, aby rozdzielać tylko te cebulki, które odchodzą dość łatwo. Silnie zrośnięte cebule mogą jeszcze nie być gotowe do samodzielnego wzrostu.

Cebulki przed posadzeniem powinno się zaprawić środkiem grzybobójczym. Sadzimy je na głębokości około 15-20 cm. Przy sadzeniu roślin cebulowych, możemy stosować zasadę, że cebulki sadzimy na głębokość odpowiadającą ich trzykrotnej długości. Najlepiej sadzić po 3-4 cebulki w jednym miejscu.

Cebulki narcyzów z reguły są mrozoodporne i nie trzeba ich okrywać na zimę. Miejsce, gdzie posadziliśmy narcyzy, można jednak wyściółkować. Do ściółkowania najlepiej użyć słomy, suchych liści lub trocin, możemy zastosować także torf.

Wiosną, kiedy minie zagrożenie wystąpienia przymrozków, należy usunąć warstwę ściółki i obficie podlać narcyzy. Duża wilgotność podłoża sprzyja kwitnieniu. Narcyzy powinny być nawożone dwukrotnie w ciągu roku. Jesienią należy zastosować nawóz bogaty w potas i fosfor. Wiosną, kiedy pokażą się pierwsze liście, należy zasilić rośliny nawozem zasobnym w azot. Po posadzeniu można dodatkowo wzbogacić glebę obornikiem. Jeśli zdecydujemy się pozostawić cebulki narcyzów w ziemi na cale lato, w okresie od lipca do końca sierpnia należy całkowicie zaprzestać podlewania. Roślina przechodzi wtedy w stan spoczynku.

Czego symbolem są żonkile?

Żonkile są symbolem nadziei i pamięci. Od wielu lat żonkile są również symbolem pamięci o powstaniu w getcie warszawskim.

Jakie kwiaty kwitną wiosną?

Wczesną wiosną kwitną krokusy i przebiśniegi. Nieco później pojawiają się tulipany, szafirki, narcyzy i hiacynty.