Hiacynty

Hiacynty pochodzą z Azji Środkowej i Azji Mniejszej. Występują także w okolicach Morza Śródziemnego i w Afryce Północnej. Dziko rosnących gatunków znamy obecnie ok. trzydzieści. Jednym z najbardziej dekoracyjnych i najchętniej uprawianych gatunków jest hiacynt wschodni (Hyacinthus orientalia).

Hiacynty są dość łatwe w uprawie. Można hodować je w ogrodzie, na balkonie oraz w warunkach domowych. Mają bardzo dekoracyjne kwiaty, które mogą przybierać barwę białą, żółtą, pomarańczową, łososiową, czerwoną, różową lub fioletową. Ich cechą charakterystyczna jest też intensywny zapach.

Po przekwitnięciu cebul nie należy ich wyrzucać, ponieważ odpowiednio przechowywane i pielęgnowane, mogą zakwitnąć także w przyszłym roku. Po uschnięciu kwiatów i liści, cebulę należy dokładnie oczyścić i umieścić w suchym, chłodnym miejscu. Aby hiacynty zakwitły w styczniu, trzeba je posadzić do doniczki ok. cztery miesiące wcześniej (czyli we wrześniu). Podłoże powinno być lekkie, przepuszczalne, najlepiej piaszczyste.

Po posadzeniu, na ok. dwa miesiące, hiacynty trzeba umieścić w dość chłodnym miejscu. Gdy pojawią się pierwsze korzenie, doniczkę przykrywamy papierowym stożkiem. Pobudzi to roślinę do wytwarzania pąków kwiatowych. Hiacynty posadzone później także zakwitają: gdy cebule posadzimy w listopadzie, kwiaty powinny pojawić się w marcu.

Hiacynty uprawiane w gruncie zakwitają w kwietniu i w maju. Po przekwitnięciu usuwamy suche kwiaty, by nie dopuścić do zawiązania się owoców. Pojawienie się owoców może bowiem osłabić wzrost cebul. Poza tym hiacynty rozmnażane z nasion nigdy nie powtarzają cech rośliny macierzystej. Najlepiej rozmnażać je poprzez podział cebul przybyszowych. Nie jest to jednak sprawa tak prosta, jak np. w przypadku tulipanów.

Cebulki wykopujemy z gruntu pod koniec czerwca lub na początku lipca. Powinniśmy je oczyścić z resztek ziemi, a następnie osuszyć. Aż do jesieni należy je przechowywać w suchym i dość chłodnym pomieszczeniu. Co jakiś czas trzeba cebule przejrzeć i usunąć te, które zostały zaatakowane przez szkodniki lub choroby. Do najczęściej występujących chorób hiacyntów trzeba zaliczyć szarą pleśń. Jeśli zaś chodzi o szkodniki, to głównymi winowajcami są węgorek niszczyk i rozkruszek korzeniowy.

Cebule sadzimy ponownie do gruntu pod koniec września lub na początku października. Warto pamiętać, że cebule hiacyntów trzeba sadzić piętką ku dołowi. Jeśli chodzi o głębokość, na jakiej należy umieścić cebulki, to powinna być ona trzykrotnie większa od wielkości cebuli.

Jeśli chcemy utworzyć barwną rabatę z hiacyntów, to należy posadzić je w odpowiedniej odległości: im większe cebulki, tym większe odstępy. Cebulom, których średnica jest mniejsza niż 10 cm, wystarczy odstęp ok. 4-5 cm. Natomiast cebule, które mają średnicę powyżej 15 cm, należy sadzić w odstępach ok. 20 cm.

Hiacynty to rośliny, które preferują żyzną i lekką glebę. Najlepiej rosną w podłożu o odczynie obojętnym. Poradzą sobie także w glebie o lekko kwaśnym lub lekko zasadowym pH. Nie urosną za to na bardzo kwaśnym podłożu oraz na terenach podmokłych. Dlatego gdy mamy zbyt ciężką, mokrą i gliniastą ziemię, należy dodać do niej piasku. Natomiast gdy ziemia jest niezbyt żyzna, powinniśmy wzbogacić ją w składniki odżywcze poprzez dodanie kompostu.

Hiacynty najpiękniej kwitną na stanowiskach słonecznych i osłoniętych od wiatru. Jednak kiedy posadzimy je w miejscu zacienionym, będą kwitły trochę słabiej, ale za to zdecydowanie dłużej.

Cebulki hiacyntów są mrozoodporne, ale w czasie bezśnieżnych i bardzo mroźnych zim mogą przemarzać. Dlatego na zimę trzeba przykryć je gałązkami drzew iglastych lub słomą. Bezpośrednio przed posadzeniem cebule należy zabezpieczyć środkiem grzybobójczym. Hiacynty podlewamy obficiej tylko wtedy, gdy jest bardzo sucha wiosna. Nadmiar wody może spowodować gnicie cebul.

Warto wiedzieć, że kolor cebuli odpowiada barwie kwitnienia. Hiacynty białe, żółte i kremowe mają cebulki o jasnych łuskach. Natomiast hiacynty pomarańczowe, czerwone, różowe i fioletowe posiadają cebule w różnych odcieniach purpury i fioletu.

Poniżej wymieniam najpopularniejsze odmiany hiacyntów:

• Hiacynty o kwiatach białych: ‘Carnegie’, ‘L’Innocence’, ‘White Pearl’.
• Hiacynty o kwiatach żółtych: ‘City of Haarlem’, ‘Prins Hendrik’.
• Hiacynty o kwiatach różowych: ‘Anna Marie’, ‘Fondant’, ‘Lady Derby’, ‘Pink Pearl’, ‘Splendid Cornelia’, ‘Mulberry Rose’.
• Hiacynty o kwiatach niebieskich: ‘Blue Jacket’, ‘Delft Blue’, ‘Defts Blade’, ‘Furt Bismarck’.
• Inne: ‘Maria Christina’ (pomarańczowy), ‘Jan Bos’ (czerwony), ‘Lady Derby’ (niebiesko-fioletowy), ‘Lord Balfour’ (fioletowy), ‘Amethyst’ (purpurowo-fioletowy), ‘Gypsy Queen’ (łososiowo-pomarańczowy).

Kiedy sadzić hiacynty?

Cebule hiacyntów sadzi się w ogrodzie między wrześniem a październikiem. W zależności od wielkości, cebulki sadzi się na głębokości od 10 do 20 cm.

Czy można przesadzać kwitnące hiacynty?

Tak. Kwitnące hiacynty możesz wsadzić np. do donic na balkonie. Zanim to zrobisz, upewnij się, że nie ma ryzyka przymrozków.