Drzwi. Poznaj odpowiedzi na najczęściej zadawane pytania

Wybierając drzwi prawe lub lewe, wybiera się kierunek ich otwierania. Jest to istotne m.in. ze względu na komfort użytkowania – inne ustawienie będzie wygodne dla osób praworęcznych (zawiasy po prawej stronie), inne dla leworęcznych (zawiasy po lewej stronie). To, w którą stronę otwierają się drzwi, jest ważne także w kontekście ergonomicznego ustawienia mebli w pomieszczeniu – można dopasować kierunek otwierania do rozmieszczenia wyposażenia wnętrza tak, aby nic nie zawadzało lub dostęp do mebli nie był utrudniony.

Pomiar drzwi jest obowiązkowym punktem przed ich zakupem. Co należy dokładnie zmierzyć? Wszystko zależy od tego, czy montaż będzie odbywał się w już istniejącej futrynie, czy do dyspozycji jest jedynie otwór, który wymaga zakupu nie tylko samych drzwi, lecz także ościeżnicy. Jeśli chodzi o drugi z wymienionych tu przypadków, należy zacząć od wymierzenia wysokości otworu od podłogi do górnego kąta (najlepiej w kilku miejscach, na wypadek krzywizn), a następnie szerokości od jednego do drugiego boku (również w kilku miejscach) oraz grubości muru wraz z elementami, takimi jak np. kafelki lub boazeria. Ostatni wynik pozwoli na dobór odpowiedniej ościeżnicy – jeśli mieści się on w przedziale 90-95 mm, będzie można zamontować każdą ościeżnicę stałą. Grubsze mury powinny być wyposażone w ościeżnicę regulowaną. Jeśli zaś chodzi o pomiar otworu z futryną, do wyniku nie należy wliczać listew wykończeniowych.

Otwór musi pasować do jednego ze standardowych wymiarów skrzydeł drzwi:

• drzwi 60 o szerokości 644 mm wymagają otworu o szerokości 700-720 mm;

• drzwi 70 o szerokości 744 mm – otwór 800-820 mm;

• drzwi 80 o szerokości 844 mm – 900-920 mm;

• drzwi 90 o szerokości 944 – 1000-1020 mm.

Typowa wysokość dla drzwi wewnętrznych to 204 cm.

Kiedy drzwi przestają działać prawidłowo lub dopiero co zostały zamontowane, muszą zostać poddane regulacji zawiasów i wypoziomowaniu skrzydła. Jest to konieczne, aby otwieranie i zamykanie było komfortowe, lekkie, nie powodowało tarcia, ani nie wydawało żadnych nieprzyjemnych odgłosów. Warto wiedzieć, że niewyregulowane drzwi zewnętrzne mogą prowadzić do uciekania ciepła z pomieszczenia. Wewnętrzne drzwi przylgowe (najpopularniejszy typ drzwi uchylnych; z charakterystycznymi widocznymi zawiasami i skrzydłem drzwi wystającym poza ościeżnicę) są łatwe do samodzielnej regulacji. Można zmieniać ich położenie w trzech płaszczyznach: góra-dół, przód-tył oraz odległość od ościeżnicy. Wykonuje się to za pomocą dokręcania śruby imbusowej (rozmiar 4) w zawiasach. Do dokładnego spasowania skrzydła przyda się również poziomica, choć zwykle poprawność zamocowania drzwi można ocenić nawet bez narzędzi. Wkręcanie śrub imbusowych w prawo (dokręcanie ich) zmniejsza luz, więc jeśli:

• w czasie otwierania róg skrzydła drzwi ociera się o podłogę, wystarczy dokręcić górną śrubę górnego zawiasu;

• pojawia się szczelina między ościeżnicą a zamkniętymi drzwiami, należy dokręcić dolną śrubę;

• występuje zbyt duża lub zbyt mała szczelina między drzwiami a progiem, pomóc może dokręcenie śruby środkowej, która reguluje położenie drzwi w pionie.

Drzwi wewnętrzne bezprzylgowe, które mają niewidoczne zawiasy, trudno wyregulować samodzielnie i powinni to zrobić specjaliści podczas montażu.

Odnawiając stare drzwi, najpierw należy ocenić ich stan techniczny: sprawdzić pracę zawiasów i ewentualnie je wyregulować oraz naoliwić, a także ocenić stan drewna lub innego tworzywa, z którego zostały wykonane. Jeśli stare powłoki malarskie odchodzą lub materiał rozwarstwia się, należy zobaczyć, czy nie jest on wilgotny lub zbyt zniszczony. Jeżeli widoczne są ubytki, trzeba sprawdzić, czy da się je zaszpachlować lub naprawić w inny sposób. Generalnie jednak, chcąc zmienić wygląd starego skrzydła, można wybrać jeden z kilku sposobów: oklejanie, obudowanie lub malowanie.

Najprostszym sposobem na zmianę wyglądu starych, nieciekawych, zabrudzonych lub zniszczonych drzwi może być pokrycie skrzydła specjalną naklejką lub okleiną o odpowiednim wymiarze. Warunkiem jest gładka powierzchnia bez dziur czy odchodzących starych warstw. Przed odnawianiem drzwi należy oczyścić, a następnie odtłuścić, np. przy pomocy wody z płynem do mycia naczyń. Aby zwiększyć przyczepność okleiny, warto też zetrzeć wierzchnią warstwę papierem ściernym lub szlifierką i dokładnie odpylić. Naklejkę trzeba przyklejać stopniowo i powoli, usuwając pęcherzyki powietrza i dociskając ją do powierzchni skrzydła.

Alternatywą dla naklejek są poliuretanowe obudowy na drzwi, które przykleja się dedykowanym klejem montażowym. Przed przystąpieniem do pracy stare skrzydło warto odtłuścić i osuszyć. Takie pokrycie może zamaskować drobne defekty i ubytki w starych drzwiach.

Jeśli stare drzwi są wykonane z drewna, można je ponownie pomalować, a ubytki zaszpachlować szpachlą do drewna. Na początku należy zeszlifować stare powłoki malarskie. Jeśli są one grube i nie chcą zejść przy pomocy szlifierki, warto użyć opalarki lub specjalnego środka chemicznego do usuwania starych farb i lakierów. Następnie powierzchnię skrzydła należy oczyścić z pyłu i zabrudzeń oraz wypełnić ewentualne zarysowania i dziury. Drzwi można malować lakierem, bejcą, lakierobejcą, farbą kredową bądź farbą akrylową.

Malować można także stare drzwi, które nie są wykonane z drewna. Powierzchnię należy przygotować podobnie jak we wcześniej opisanych przypadkach, czyli zmatowić, odpylić, wyczyścić i odtłuścić. Następnie trzeba ją pokryć gruntem i farbą kryjącą lub zdecydować się na farbę ftalową (prace w tym przypadku, ze względu na silny zapach, warto przeprowadzać na zewnątrz lub w pomieszczeniu z dobrą wentylacją i otwartymi oknami).

W przypadku, kiedy drzwi nie tłumią hałasu, pomocna może okazać się:

• wymiana starej uszczelki lub – w przypadku jej braku – montaż nowej, która pozwoli na usunięcie szpar, przez które przedostają się hałasy;

• zamontowanie progu i sprawdzenie, czy dobrze przylega on do drzwi w pozycji zamkniętej. Przyda się także warstwa izolacji podklejona u dołu skrzydła;

• wyregulowanie drzwi i sprawdzenie powstałych szpar, które mogą być wynikiem nieprawidłowego montażu ościeżnicy;

• wykorzystanie mat wygłuszających (w formie samoprzylepnej pianki akustycznej) na całej powierzchni drzwi lub podklejenie ich na całym obwodzie paskami z winylu lub taśmą neoprenową;

• wykonanie tapicerki, np. na drzwiach wejściowych, które niedostatecznie tłumią hałasy z klatki schodowej. Skrzydło można okleić również korkiem lub poliestrową tapetą akustyczną.

Jeśli wszystkie sposoby izolacji akustycznej zawiodą, warto zdecydować się na wymianę drzwi na takie o specjalnych parametrach wygłuszających, np. drzwi akustyczne 32 dB.

Aby uszczelnić drzwi wejściowe, należy wybrać specjalną, silniejszą i bardziej odporną uszczelkę niż taką, której zastosowanie byłoby skuteczne w drzwiach umieszczonych wewnątrz budynku. Powinna być oznaczona jako ta stosowana do drzwi zewnętrznych. Tego typu uszczelki stworzone są z mocnej, elastycznej, odpornej na wahania temperatur oraz promieniowanie UV gumy silikonowej. Tańsze propozycje są zaś wykonane z tworzywa TPV i TPE. Zazwyczaj nadają się one do szczelin o szerokości około 1-7 mm. Kiedy jednak szczeliny są większe, warto wybrać uszczelkę szczotkową.

Przed odnawianiem należy drzwi specjalnie przygotować, wymontowując z zawiasów i odkręcając wszystkie elementy, które nie będą odmalowywane. Następnie trzeba je umyć wodą z płynem do naczyń lub szarym mydłem oraz zmatowić przy pomocy papieru ściernego i odpylić. Pod właściwą farbę należy położyć kilka cienkich warstw gruntu (3-4 warstwy farby podkładowej). Do malowania można użyć farby ftalowej, alkidowej, akrylowej lub emalii akrylowej.

Drzwi z okleiny można też okleić specjalną obudową lub naklejką – wcześniej jednak trzeba je przygotować, podobnie jak przed opisanym wyżej malowaniem.

Jednym z najpopularniejszych rodzajów drzwi są te nazywane przylgowymi, w których zawiasy są widoczne, zamek ukryty za przylgą, a krawędzie są tak wyprofilowane, że zachodzą na ościeżnicę. Drzwi bezprzylgowe mają schowane zawiasy i tworzą z ościeżnicą jedną gładką płaszczyznę. Wybór stylu krawędzi skrzydła zależy głównie od charakteru wnętrza oraz jego proporcji. Typowe drzwi przylgowe pasują do aranżacji klasycznych, retro, z nutą vintage. Te bezprzylgowe będą idealne do wnętrz nowoczesnych, loftowych, minimalistycznych, skandynawskich. Optycznie też powiększą przestrzeń, tworząc z ościeżnicą i ścianą spójną, jedną całość.

Warunki techniczne, jakim powinny odpowiadać budynki, określają, że drzwi do łazienki powinny być otwierane do zewnątrz. Zazwyczaj jest to jednak sugestia i dobór kierunku zależy od właściciela lub dewelopera. Warto jednak rozważyć zalecany układ – nie tylko ze względu na ergonomię, możliwość zaoszczędzenia przestrzeni (przy drzwiach otwieranych do wewnątrz trudno umeblować małą łazienkę), ale także bezpieczeństwo. Takie zasady zostały ustalone na wypadek zasłabnięcia lub poślizgnięcia się w łazience tuż przy drzwiach. W przypadku tych otwieranych do wewnątrz nie będzie ich można wtedy łatwo otworzyć.

Drzwi techniczne są wykonane z odpornych i wytrzymałych materiałów, dlatego są przystosowane nie tylko do montażu wewnątrz budynków, ale także stosowane jako drzwi zewnętrzne. Warto zdecydować się na te dobrze izolowane termicznie, akustycznie oraz antywłamaniowe.

Czym pomalować drzwi?

• Drzwi drewniane (po uprzednim przygotowaniu) można pomalować bejcą, lakierobejcą, lakierem, farbą akrylową, kredową.

• Drzwi z okleiny dobrze jest najpierw pokryć 3-4 warstwami farby podkładowej, a następnie emalią akrylową, farbą akrylową, alkidową lub ftalową.

• Drzwi z metalu można pomalować farbami przeznaczonymi do tego typu powierzchni, np. emalią chlorokauczukową lub farbą alkidową.

Ile mm zamontować drzwi nad podłogą?

Zazwyczaj drzwi wewnętrzne montuje się około 6-12 mm nad podłogą.

Co zamiast drzwi?

Zamiast klasycznych drzwi można zdecydować się na:

• Drzwi przesuwne – sprawdzają się tam, gdzie klasycznie otwierane skrzydło utrudnia umeblowanie pomieszczenia lub poruszanie się. Zazwyczaj montowane są na specjalnej szynie. Tańszym rozwiązaniem są drzwi harmonijkowe. Nowoczesne mogą być atrakcyjne wizualnie, np. te wykonane z drewna;
• Zasłony – można je zamontować na karniszach lub szynach i oddzielić pomieszczenia. Nie zapewniają wyciszenia, ale mogą powstrzymać przedostawanie się części zapachów oraz tworzą atmosferę intymności i przytulności. Sprawdzą się np. w garderobach;
• Parawany – potrafią w prosty sposób podzielić przestrzeń, nie zabierając zbyt wiele miejsca. Będą odpowiednie do oddzielenia salonu od kuchni lub sypialni.