Magnolie

Magnolia w naturze występuje w Azji oraz w Ameryce Północnej, Środkowej i Południowej. Obecnie znanych jest ponad 125 gatunków magnolii. Magnolie kwitną od marca do czerwca (w zależności od odmiany). Niektóre gatunki powtarzają kwitnienie pod koniec lata (sierpień).

W polskim klimacie można uprawiać tylko niektóre jej gatunki, bo magnolia nie jest całkowicie odporna na mróz. Najlepiej rosną w cieplejszych rejonach naszego kraju (Pomorze, Dolny Śląsk).

Magnolie najpiękniej prezentują się posadzone pojedynczo lub w niezbyt dużych grupach. Krzewy te świetnie nadają się także do ogrodów w stylu japońskim. Kwiaty pojawiają się często jeszcze przed pojawianiem się liści. Niestety wiosenne przymrozki mogą uszkadzać wrażliwe kwiaty magnolii (płatki stają się brązowe i opadają).

Magnolie dobrze rosną na stanowiskach słonecznych lub w półcieniu. Preferują miejsca zaciszne, ciepłe i osłonięte od wiatru. Wymagają żyznego, próchniczego i przepuszczalnego podłoża o lekko kwaśnym odczynie (pH 5-6). Magnolie należą do roślin kwasolubnych (wrzosowatych). Obojętny lub zasadowy odczyn gleby prowadzi do chlorozy, która powoduje żółknięcie liści, osłabienie wzrostu i obumieranie rośliny.

Glebę o odczynie zasadowym należy zakwasić poprzez dodanie torfu kwaśnego. Strukturę gleby piaszczystej, jałowej i suchej można poprawić mieszając ją z kompostem, torfem lub obornikiem.

Magnolię możemy sadzić w ogrodzie od wczesnej wiosny (marzec) do późnej jesieni (listopad). Jednak najbardziej optymalnym terminem jest późna wiosna, kiedy minie już groźba przymrozków.

Na magnolie dobrze działa ściółkowanie (najlepiej korą sosnową, torfem lub innymi materiałami zakwaszającymi podłoże). Warstwa ściółki ochroni także wrażliwe korzenie przed suszą i mrozem oraz zapobiegnie rozprzestrzenianiu się chwastów. Młode rośliny należy na zimę okryć gałązkami krzewów iglastych lub słomianymi matami.

Magnolię należy regularnie nawozić nawozem wieloskładnikowym albo specjalną mieszanką do magnolii. Roślinę tę powinniśmy zasilać od marca do lipca. Trzeba pamiętać, aby nie nawozić magnolii nawozami bogatymi w wapń. Rośliny te źle znoszą przycinanie, należy jedynie usuwać chore, przemarznięte lub suche pędy.

Magnolie wymagają stale wilgotnego podłoża, ale nie służą im gleby zbyt ciężkie i podmokłe. Są to rośliny bardzo wrażliwe na suszę, dlatego w czasie największych upałów należy je regularnie i obficie podlewać.

Rośliny te mają bardzo kruche i łamliwe korzenie. Z miejsca, w którym zamierzamy posadzić magnolię, powinniśmy usunąć kamienie, gruz, resztki innych roślin itp., ponieważ korzenie magnolii mogłyby zostać uszkodzone. Gleba powinna być dobrze wzruszona i pulchna.

Cały gatunek magnolii ma bardzo płytki system korzeniowy, w związku z tym magnolie źle znoszą przesadzanie. Korzenie są niezwykle wrażliwe na wszelkie uszkodzenia mechaniczne. Dlatego trzeba dobrze zaplanować to, w jakim miejscu zamierzamy posadzić tę wrażliwą roślinę. Jeśli jednak magnolia nie może nadal rosnąć w tym samym miejscu, powinno się ją przesadzać późną wiosną (ewentualnie na jesieni, np. w październiku).

Przed przesadzeniem magnolię należy silnie przyciąć, a rany powstałe po cięciu trzeba posmarować maścią ogrodniczą. Jest to konieczne, ponieważ nawet przy bardzo ostrożnym przesadzaniu, część korzeni zostanie uszkodzona, a pozostałe nie będą w stanie dostarczyć roślinie odpowiedniej ilości składników pokarmowych.

Magnolię powinno się wykopać z jak największą bryłą ziemi, żeby zminimalizować uszkodzenia systemu korzeniowego. Następnie roślinę umieszczamy we wcześniej przygotowanym dole. Powinno się zadbać o kwaśny odczyn podłoża. Świeżo przesadzoną roślinę obficie podlewamy. Po pewnym czasie magnolia wypuści nowe pędy i odbuduje utraconą koronę.

Do dużych ogrodów polecamy magnolie drzewiaste, które mogą dorastać nawet do kilkunastu metrów wysokości. W mniejszych ogrodach dobrze prezentować się będą odmiany niższe (od 2 do 5 m). Odmiany karłowe (max 2,5 m) nadają się do małych ogródków i na działkę.

Najbardziej odporna na mróz jest magnolia japońska (Magnolia kobus). Należy ją jednak sadzić w miejscu zacisznym, ponieważ mroźne wiatry jej nie służą i mogą powodować przemarzanie. Jest także wrażliwa na późnowiosenne przymrozki.

Magnolia japońska to niezbyt duże drzewo, które może osiągać około 10 m wysokości. Dość późno wchodzi w okres kwitnienia (10-12 lat po posadzeniu). Białe, u nasady różowe kwiaty o średnicy około 10 cm pojawiają się od koniec kwietnia lub na początku maja (jeszcze przed pojawieniem się liści). Jasnozielone liście przebarwiają się na jesieni na żółto.

Magnolia Soulange’a (Magnolia x soulangiana) to mieszaniec, który został wyhodowany we francuskiej szkółce Soulange-Bodin. Jest to krzew (około 4 m wysokości) lub niewielkie drzewko (6-7 m) o rozłożystej koronie. Kwitnie pod koniec kwietnia, jeszcze przed pojawieniem się liści. Kwiaty są duże (15 cm średnicy), na zewnątrz różowe lub purpurowe, a wewnątrz białe. Magnolia ta jest ozdobna niemal przez cały rok. Oprócz niezwykle dekoracyjnych kwiatów ma także piękne, ciemnopurpurowe pąki kwiatowe, a duże, jasnozielone liście na jesieni przybierają barwy brązowo-żółte.

Magnolia Soulange’a kwitnie już w 3 lub 4 roku po posadzeniu. Godne polecenia odmiany tego gatunku to np.: ‘Alexandrina’ (kwiaty różowe, u nasady purpurowe, kwitnie obficie i długo), ‘Amabilis’ (białe kwiaty z różowymi smugami), ‘Lennei’ (kwitnie później – na początku maja, kwiaty w kształcie gruszki, białe wewnątrz, purpurowe na zewnątrz), ‘Superba’ (kwitnie wcześnie – na początku kwietnia, kwiaty białe, u nasady delikatnie różowe).

Do mniejszych ogrodów polecamy magnolię gwiaździstą (Magnolia stellata), która dorasta maksymalnie do około 2-3 m wysokości. Jest też stosunkowo odporna na niskie temperatury. Kwitnie już na początku kwietnia, czasem pod koniec marca. Ma pięknie pachnące, białe kwiaty w kształcie gwiazdy, które mogą osiągać nawet 20 cm średnicy. Płatki są wąskie i długie, swobodnie powiewają na wietrze. Ten gatunek magnolii rozpoczyna kwitnienie już 3 lata od momentu posadzenia.

Ciekawą odmianą jest ‘Rosea’, której płatki mają na zewnątrz barwę różową.

W ogrodach o niezbyt dużej powierzchni dobrze prezentować się będą różne odmiany magnolii purpurowej (Magnolia liliiflora). Jest to bardzo wolno rosnący krzew, który może dorastać do około 2-3 m wysokości. Białe kwiaty są na zewnątrz purpurowe. Magnolia ta zakwita dosyć późno (w maju i w czerwcu). Kwiaty pojawiają się w tym samym czasie co ciemnozielone, błyszczące liście. Zakwitają już 2-3 lata po posadzeniu.

Najpopularniejsze odmiany magnolii purpurowej to: ‘Nigra’ (ma bardzo duże kwiaty o barwie ciemnej purpury, ‘Betty’ (kwitnie w kwietniu i maju, ma bardzo duże kwiaty w kolorach różowo-purpurowych), ‘Susan’ (ma pachnące, różowoczerwone, duże kwiaty, kwitnie w kwietniu i maju i powtarza kwitnienie w sierpniu), ‘George Henry Kern’ (kwitnie w kwietniu i maju, ma niezbyt duże, różowo-białe kwiaty).

Bardzo ciekawym gatunkiem jest magnolia Siebolda (Magnolia sieboldii). Ten niezbyt duży krzew (maksymalnie 4 m wysokości) ma pachnące, białe kwiaty, które przypominają kształtem puchar lub odwróconą czarkę. Niezwykle ozdobne są wybarwione na karminowo pylniki. Magnolia Siebolda zakwita dość późno (w maju lub w czerwcu) i może kwitnąć nawet do sierpnia. Jest to gatunek odporny na mróz, ale bardzo wrażliwy na suszę. Najlepiej rośnie posadzona w pobliżu zbiorników wodnych np. stawów czy oczek wodnych. Preferuje miejsca zaciszne, osłonięte od wiatru.

Dlaczego magnolia nie kwitnie?

Istnieje kilka przyczyn tego problemu. Istotne jest to, jak powstała sadzonka – rzadziej kwitną magnolie wysadzane z nasion. Na kwitnienie można czekać nawet do 10 lat. Szybciej zakwitnie magnolia rozmnażana przez szczepienie. Przyczyną może być także przemarznięcie magnolii. Pąki kwiatów, które zawiązują się już na jesieni, zmarzną, jeśli roślina nie zostanie odpowiednio zabezpieczona na zimę. Dlatego tak ważne jest odpowiednie stanowisko oraz okrycie rośliny. Jeśli chcesz cieszyć się pięknem kwiatów magnolii zrezygnuj z jej przycinania. To także ma wpływ na kwitnienie, dlatego staraj się usuwać tylko stare i suche pędy.