Chrabąszcz majowy. Charakterystyka i zwalczanie

Chrabąszcz majowy należy do gatunku chrząszczy z rodziny żukowatych i występuje na terenie Europy i Azji. Można go rozpoznać po charakterystycznym odgłosie wydawanym przez skrzydła (bzyczenie, buczenie) oraz wyglądzie.

Jak wygląda chrabąszcz majowy?

• wielkość: 25-35 mm długości;
• kształt: wydłużony;
• ubarwienie: brunatne z elementami czerni i bieli na odwłoku;
• cechy charakterystyczne chrabąszcza majowego: duże, rozwidlone czułki przypominające rogi, gryzący aparat gębowy, pokrywy skrzydeł pokryte meszkiem.

W ogrodzie powinno się zwrócić uwagę również na larwy chrabąszcza majowego, czyli tzw. pędraki. Jak rozpoznać larwy chrabąszcza majowego? Pędraki charakteryzuje:

• wielkość: do 60 mm długości;
• ubarwienie: białe, białoróżowe;
• kształt: grube, zagięte;
• cechy charakterystyczne: 3 pary nóg, gryzący aparat gębowy.

Dorosłe osobniki chrabąszcza majowego można zobaczyć podczas nocnych lotów w okresie od maja do czerwca, a czasem nawet na początku lipca. Chrząszcze te wiosną i latem przesiadują w koronach drzew liściastych, a zimują w glebie (około 1 metra pod ziemią). Warto pamiętać, że rozwój chrabąszcza majowego trwa około 5 lat.

Przez około 6 tygodni późnej wiosny i wczesnego lata chrabąszcze majowe żerują na drzewach liściastych. Dorosłe osobniki ogryzają zwłaszcza młode liście, osłabiając tym samym całą roślinę. Zagrożone są nie tylko drzewka owocowe, ale też dęby, brzozy, wierzby lub inne drzewa liściaste.

Większą szkodę mogą wyrządzić pędraki, czyli larwy chrząszcza majowego, które wylęgają się ze złożonych w glebie (na około 20 cm głębokości) jaj i podgryzają nie tylko drzewa, ale również krzewy oraz zioła i warzywa rosnące w ogrodzie. Ich obecność źle znoszą także trawniki. Larwy chrabąszcza majowego uszkadzają systemy korzeniowe oraz nadgryzają bulwy warzyw korzeniowych.

Rośliny nadgryzane przez dorosłe chrząszcze majowe i ich pędraki stają się mniej odporne na mrozy oraz inne warunki atmosferyczne, słabiej rosną i wydają mniejsze plony, dlatego ważne jest pozbywanie się tego szkodnika z ogrodu. Walka jest o tyle trudna, że trzeba podzielić ją na etapy. Najpierw można zająć się dorosłymi chrząszczami, które można dostrzec w nocy lub podczas żerowania na drzewach.

Jednym ze sposobów jest ręczne otrząsanie roślin z chrabąszczy. Aby zrobić to skutecznie, należy zrobić to rano, czyli podczas najmniej aktywnej części dnia dla szkodnika. Najpierw należy rozłożyć folię lub inny rodzaj płachty pod drzewo, a następnie potrząsać jego koroną. Zebrane chrząszcze majowe można zamknąć w szczelnym worku lub pojemniku i wywieźć.

Skutecznym sposobem na pozbycie się chrabąszczy majowych jest użycie preparatów owadobójczych, np. Zolona, Karate Zeona, Basudina, Mospilanu lub Owadofosa. Zabieg wykonuje się w formie oprysków. Pracę można zlecić profesjonalnej firmie lub wykonać oprysk roślin samemu, pamiętając o środkach ostrożności oraz odzieży ochronnej.

O wiele trudniejsze może okazać się pozbycie pędraków chrabąszcza majowego. Ukryty tryb życia pędraków utrudnia skuteczną walkę ze szkodnikiem. Ponieważ żerują one w warstwie próchniczej gleby, najpierw należy przekopać ziemię. Do prac tego typu może przydać się glebogryzarka, ale można je wykonać także szpadlem.

Kiedy larwy zostaną odkryte, pomocne okażą się ptaki mieszkające w ogrodzie. Tłuste pędraki będą dla nich smacznym pożywieniem. Negatywny wpływ na larwy ma również silne słońce lub mróz. Pędraki wyrzucone na powierzchnię ziemi stają się podatne na czynniki środowiskowe.

Co odstrasza larwy chrabąszcza majowego?

Pędraki, czyli larwy chrabąszcza majowego, źle znoszą obecność substancji wydzielanej przez grykę, dlatego warto ją posiać w ogrodzie zaatakowanym przez chrabąszcze.

Czym podlewać rośliny zaatakowane przez pędraki?

Oprócz preparatów do opryskiwania na dorosłe osobniki warto użyć także środków, które likwidują pędraki. Rośliny można podlać np. P-Drakolem. Jest on bezpieczny dla ludzi i zwierząt oraz dopuszczalny do stosowania przy uprawach ekologicznych.

Jak długo pędraki żerują w glebie?

Samica składa jaja po około 1,5 miesiąca żerowania na liściach drzew, a po 6 tygodniach rozwijają się larwy, które mogą przetrwać w ziemi nawet do 3 lat.